Ambalajların başlıca amacı içerisine konulan ürünün tazeliğini korumasıdır. Gıda sektöründe bu durum diğer sektörlere kıyasla daha fazla önem kazanmaktadır.

Bu koruma işlevinin doğru çalışıp çalışmadığına bakarken kontrol edilmesi gereken unsurlardan bazıları aşağıdaki gibi sıralanmıştır:

• Ambalajı üretilen gıda belirli bir süre sonunda yeniden muhafaza edilecek mi?

• Taşıma ve depolama tesisleri gibi dış imkanlar mevcut mu?

• Çarpma, zedelenme, ısı, ışık ve / veya ıslanmaya karşı ambalaj malzemesinin durumu nasıl?

Ambalaj, bu şartların sağlanması durumunda ürünün raf ömrünü uzatılmış olacaktır. Raf ömrü birkaç gün ile sınırlı olan ürünler, doğru ambalajlama ile haftalarca hatta aylarca taze olarak saklanabilmektedir.

Dünya Sağlık Örgütü’ne göre, gelişen dünyanın bazı yerlerinde besinlerin tahminen %30-50’si; yetersiz depolama, kötü dağıtım ve ambalajlama koşullarının verimsizliği nedeniyle çöpe gitmektedir. Plastik ambalajın en önemli işlevlerinden biri ürünün taze kalmasını sağlamak, bu nedenle de üreticiler ambalajı; ürünü en iyi şekilde koruyacak, değerini kaybetmesini önleyecek ve bozulmasını engelleyecek şekilde tasarlamalıdırlar. İyi koruyuculuk işlevine sahip olmayan ürün, üreticilere ek maliyetler yükleyecek ve tüketicilerin ürüne olan ilgisini azaltacaktır. Dolayısıyla koruyuculuk, ambalaj seçimi kararlarında üzerinde durulması gereken mühim bir noktadır.

Ayrıca IML (kalıp içi etiketleme) teknolojisine uygun plastik ambalaj tasarımı yapılırken; ürünün market raflarında, tüketiciler tarafından açılıp zarar görme riski göz önüne alınarak, açılmış ürün konusunda tüketiciyi bilinçlendirecek uyarıcı sembol ve / veya yazıların kullanılması, ambalaj içerisinde bulunan ürünün tam korunması için oldukça önemlidir.

Bu bilgiler doğrultusunda plastik ambalajlar, gıda ürünlerinin taze kalmasında sektörde yeri doldurulamaz bir ürün olmuştur.